Son zamanlarda Amalah’ın hamilelik geri sayımını okuyordum ve bu beni etkiledi: Biz, çaylak anneler sık sık kimsenin bana bunu ya da andayı söylemediğini ağıt yakıyor. Her nasılsa, annelik ve dostluğun uzun tarihine rağmen, bir bebek sahibi olmanın bazı (veya tüm) yönlerinden neredeyse tamamen şok olmayı başarıyoruz.
Holden’in doğumuna kadar 6 ay boyunca Bebek Julian ile Bebek Julian ile takıntılı bir şekilde keyif almama rağmen şok olduğumu biliyorum. Her nasılsa, “kolay” gösterdi. Yeni doğmuş bir çocuğun geri kalanımız gibi günde yaklaşık 3 kez yemesi gerektiğini düşünerek geldim. Hmmmm.
Cidden, birçok insan emzirmenin zorlukları ya da inkontinans sürprizine, mutlak bir seks sürüşü eksikliği veya sarkık göğüslerin vücut “ihanetine” ne kadar şok oldu? Hepimiz ummmm?!
Ve sonra madalyonun diğer tarafını düşünmeliydim.
Evet, diğer annelerin her zaman toz almaya ve bayılmaya çalıştığı tüm bu istenmeyen önerilere ne dersiniz? Bebeğinizi midelerine uyumak (işe yarıyor!), Şişede biraz pirinç tahıllarını gizlemek (asla denemedim) veya daha uzun uykuyu teşvik etmek için bir rüya yemini denemek gibi modası geçmiş Emzirmeyi çok daha üretken hale getirme (çemen otu, sürekli pompalama, tek taraflı hemşirelik, tandem hemşirelik ikizleri, bir destek grubuna katılın (evet)).
Yani, insanlar bize tüm bunları anlatmaya çalışıyor mu? Tartışmak.
Kullanılan öneriler ile istenen öneriler arasındaki tek farkın zamanlama olduğunu düşünüyorum. Kesinlikle-bilme zamanlaması ne zaman saniye.