People dergisinden bu kırpmayı ilk kez kontrol ettiğimde, Amerikalıların tam olarak ne kadar oyuncak olduğunu anlatan, suçlu olduğumu hissettim.
Kendi evimin büyük olasılıkla oynamayan tonlarca oyuncak olduğuna inanıyordum ve çocuklarımın sadece harika şeyleri görebiliyorlarsa kendilerini evimizde işgal etmeyi çok daha kolay keşfedeceklerine inanıyordum, ancak Gerçek hazineler büyük olasılıkla ne yazık ki umursamadıkları ürünlerle karışıyor.
Oyuncaklarımızın her bir oyun süresinin bölümünü karşılayacak bir elektronik sistem hakkında hayal kurdum. (Dolayısıyla bu sitenin sloganı “Anneliğin İlk Yılları için İki Geeky Kız Rehberi” dir.)
Sonra, bu kırpmayı yayınlamak için oturmadan önce, oyun odalarına gittim ve etrafına baktım. Birçok şey oldukça iyi görünüyordu. Neredeyse hayal ettiğim kadar fakir değildi. Ve “Alanı ele geçiren şeylerin Legos (biliyorum, küfür!) Ve Thomas parçaları ve trenler olduğunu belirtmekten utanıyorum.
Her zaman, oyuncak koleksiyonunu doğru küratörlüğünü yapsaydım, boş zamanımızın uyumlu olacağına, hiç kimse iPad’i istemeyeceğine ve temizleme zamanının bir cinch olacağına inanıyorum.
Merak ediyorum. Çocuğunuzun oyuncak yığınında kullanılmayan alanları kapsayan nedir? Dağınıklık probleminden suçlu musunuz?
İLGİLİ: Bkz. Charlie ve Andy’nin yayınlanması, tam olarak nasıl baba olunacağı konusunda en iyi oyuncak cinayetini nasıl adılacağı hakkında yayınlayın.